www.akwarela.fora.pl

Louvis

Nie mam kota.
Nie mam dzieci (dzięki Bogu).
Mam psa.
Pies ma gdzieś moje wypociny.

Chyba że go nie nakarmiłam, za mało dałam jeść, chce na dwór albo zbiera mu się na czułości.

Ale jego futro jest wszędzie Very Happy

Jedna z moich znajomych ma kota Very Happy

(teraz dwa). "Rudy i ciągle linieje", ale jego towarzystwo jej nie przeszkadzało... do czasu gdy diabeł nie wlazł na schnącą na podłodze pracę (olejne; była dość spora) i wypaprał meble Very Happy

konvalia

wiem cos o tym;)) niektore z moich prac maja tajemnicze plamy w ksztalcie kocich lapek;)ale mi to w sumie nie przeszkadza;)

aleks

Cudny kisiu! Smile

Daria

Czy ja dobrze widzę, że to jest jakiś mały jeszcze maine coone?

konvalia

dobrze widzisz;)
na zdjeciu miala 4-5 miesiacy:) teraz ma 5,5 Smile

Daria

Ja też mam kocurka maine coona (Kluska), ma prawie 2 lata jest szaro-biały, ma piękną kryzę i wspaniałe pędzelki na uszkach, i strasznie dużo futra zostawia Smile

konvalia

moja nawet nie tak bardzo. czesze ja raz na dwa dni i wystarcza.

Impresja

Valilia

Planuję przygarnięcie kota i trochę się teraz z tego śmieję, ale za pół roku to nie wiem co będzie Very Happy

. Ogólnie to nie mam teraz żadnego swojego biurka do pracy. Zazwyczaj rozkładam sobie na małym stoliku deskę (wysuwana spod jakiegoś biurka Very Happy

) i do niej przyklejam papier itp. Wszystkie rzeczy po pracy myję i chowam do szafki... ale jak będzie już biurko to nie wiem, może zdarzy się zapomnieć. Trzeba chyba kota oduczyć skakania po meblach, a stare pędzelki wykorzystać jako zabawki dla niego Very Happy

. A swoją drogą to jak one mogą pić taką wodę z farbą, smakuje im? Nie otrują się?

doris81

A ja ostatnio patrzę co mucha robi na palecie, a ona pije sobie moje ulubione indygo!!!!

aleks

Mucha też człowiek, poczucie piękna ma - może też chciała mieć udział w akcie twórczym Laughing

Aba

Kocie kłaki w akwareli to pół biedy , kocie futro przyschnięte w farbie olejnej to jest to Razz

Ithilloth

Zanim wyjechałam z domu na studia, kotka i moje akwarele też miały razem ciężkie przejścia. Nauczyłam się chować wszyściuteńko do szafek, pod biurko, przykrywać prace czystym papierem. Swoje kosteczki Leningrady do teraz z przyzwyczajenia wkładam do woreczka strunowego zaraz po skończeniu malowania. Zresztą to praktyczny nawyk, bo dzięki temu się nie kurzą.
Ciężki żywot kociarza-malarza Wink

Ailantan

Mam stoik szklany z półką, na której to kocica lubi się kłaść. Najlepiej na przyklejoną do niej akwarele. Dlatego nauczyłam się kłaść bawełniany ręcznik jak wychodzę. Albo obstawiać słoikami z pędzlami i kredkami, bo wtedy nie wchodziła. Od jakiegoś czasu jednak już ją znudziło to miejsce i całe szczęście.