www.akwarela.fora.pl

Agrazka

No ja nie sięgnęłam, ja cały czas sięgam jeszcze Smile

Po bardzo, bardzo długiej przerwie od wszystkiego co się łączy z malarstwem. Zachwycił mnie właśnie kolor w tej technice i tak próbuję w wolnych chwilach Smile

Zaczęłam szukać co z czym i tak trafiłam tutaj, a tutaj to już wiele mnie zachwyca w akwareli. Embarassed

agata

Kilka lat temu dostałam na urodizny Van Goghi, ale używałam tylko do jakiś podmalówek ilustracji dla dzieci, czy tym podobnych rzeczy. Akwarela zawsze mi się podobała, ale jakoś nie wiedziałam chyba jak się za nią zabrać, z której strony podejść. W zimie zamarzły mi akryle w pracowni, więc musiałam ją zamknąć i cały warsztat przenieść na kuchenny blat. Zaczęłam malować-rysować małe prace w ołówku z połączeniem akwareli i jakoś zaczęła mnie zachwycać przejrzystość plam.....A teraz walczę, bo ciężko z akryli przerzucić się na akwarelki, z tysiąca plam nakładających się na siebie, zdecydować się na tylko kilka doskonałych...

kociambr

farbami bawię się od zawsze, jednak najczęściej lądują mi na twarzy i ubraniu,
plakatówki w podstawówki,
akryle na uczelni i w liceum,
akwarela nigdy nie była dla mnie ciekawa, lubie dużo warstw, lubie szaleć,
tanie wodne farby sprawdzały się fatalnie...
Widziałam wiele pięknych prac wykonanych tą techniką, połączonych z cienkopisem czy ołówkiem Surprised

taki efekt był dla mnie nie do osiągnięcia.
Pewnego dnia mój chłopak pokazywał mi asortyment z jakim rodzice wyslali go na studia do Warszawy. Studiujemy grafikę, więc na pierwszym roku mamy sporo rysowania i malowania.
Okazało się, że w swojej szafce kryje ruskie akwarelki ze studenckich czasów mamy!
Jak tylko raz umoczyłam w nich pędzel too zapragnełam bawić się nimi częściej Smile

dorosłam do własnych, zainwestowałam kase w swój ruski zestawik i pędzle.
Od września planuje rozpocząć naukę na jakiś kursach!
Złapałam bakcyla Smile

Akwarela daje mi dużo radości bo nie brudzi mnie aż tak bardzo jak akryla czy inne media artystyczne, (na zajęciach to zawsze ja latam z twarzą wymazaną węglem i akrylem we włosach...)
Bardzo miła odmiana od codzienności Smile

mosska

To i ja opowiem, jak sięgnęłam po akwarele.
Mówiono, że od zawsze lubiłam malować. Najpierw kredki, potem plakatówki - szkoła podstawowa. Paćkałam nawet sadzą, dawno temu kiedy rodzice mieli jeszcze piec węglowy... Stare dzieje. Otarłam sie o rzeźbę; bodajże w wieku lat 10ciu kiedy to zainteresowałam się kuciem wzorów w cegle u sąsiada na budowie Smile

Potem liceum i pasja ołówka, głównie portrety i to co przyszło do głowy. A potem sie skomplikowało i zapomniałam o tym, co lubię na blisko 10 lat. Wyjechałam do Wielkiej Brytanii i poznałam tu Kogoś, kto przywrócił mnie do życia. Artysta, malarz, olejarz. Pewnego dnia zabrał mnie do ArtShop, cudwonego maleńkiego sklepiku z kilmatem jak z filmu. Wpadłam po uszy. Zapach papieru, półki z milionem tubek i pędzli, akcesoria malarskie. Do dziś kocham tam chodzić. To było pół roku temu. Spytał: "Dlaczego nie robisz tego, co kiedys dawało Ci tyle radości? Na co czekasz? Czas ucieka Smile

"
Tak się zaczęło. To co umiem dziś, sprawia, że żałuję, że porzuciłam swoje hobby na tyle lat. Myślę, że zmarnowałam sporo czasu, i teraz w sumie jakby od nowa odgrzebuję dawne zdolności. A co z tego wychodzi to oddaję Wam pod ocenę Smile

Barbara Pingot

pięknie opisane historie Smile

Nabiał

To "tylko" 10 lat, los chyba wie co robi. Ja domyśliłem się, że mogę - po pięćdziesiątce. Teraz mam kolejną przerwę i nie za bardzo się tym martwię. Los chyba wie co robi. Smile

Ps. Fajnie ci idzie. Smile

yena

może i wie co robi, ale ja też trochę żałuję że zaczęłam kiedyś malować i skończyłam na paru obrazach, a potem przerwa ponad 10 lat- tyle straconego czasu:(

mosska

Nabiał, a mnie urzekła Twoja historia Smile

każdy z nas jakoś zaczynał i każdy coś osiągnął w tej materii. A że kilka lat sie zmarnowało...? Jak mówi mądre chińskie przysłowie: "Jest czas na łowienie ryb i czas na suszenie sieci" Nic na próżno.

danuta50

No cóż historia prawie taka sama, tylko ja zaczęłam od nowa mając już wnuczki. Ale w przerwie tez działo się " artystycznie" - dzierganie, hafty, gobeliny. Troszkę udało mi się zachować na zdjęciach i jest na mojej stronie - [link widoczny dla zalogowanych] . Pozdrawiam serdecznie

yemu

@mosska,
moja historia tez trochę podobna do Twojej, i nawet 10 lat sie mniej więcej zgadza Smile

mi mysl o tym, zeby znow rysowac zaswitala, gdy moj 2,5 letni syn zaczal bawic sie kolorowankami a ja razem z nim Smile

zaczalem sobie mazac kredkami i cos tam w srodku znow zagralo Smile

w sumie nigdy nie bylem jakis biegly w rysunku, a akwarelami nie malowalem nigdy (co najwyzej kredkami akwarelowymi) ale tez zaluje, ze przez te 10 lat nic z tym nie robilem i widząc jaką cholerną radość mi sprawia rysowanie i malowanie, czuje, ze ten czas jednak zmarnowalem Sad

no nic, teraz już nie czas na użalanie się, teraz tylko pozostaje malować Very Happy

sieki

A dla mnie inspiracją ybyły akwarele nibybiel i maszy, ktore przegladalem na digarcie Smile

Tomek

można powiedzieć, że po akwarele sięgnąłem niejako z przymusu w liceum, na zajęcia Pani kazała kupić akwarele i pędzle. Tak prawdę mówiąc to już na pierwszej lekcji z akwareli, malując poczułem to "coś", czego nie czułem malując wcześniej akrylami czy temperami. Niektórzy mówią, że podobno mam talent, chociaż nie wiem czy nie kłamią Very Happy

Noches

Moja przygoda zaczęła się kiedy chciałam zacząć czymś malować. Zajrzałam do sklepu internetowego i spojrzałam na ceny farb. Oleje odpadły już na początku z powodu mojej niechęci do zapachów i mediów. Akryle to było takie nie-nie, bo nie przepadam za gęstymi farbami. I wtedy mój wzrok padł na akwarele. Potem znalazłam to forum i jakoś poszło. Maluję niezbyt długo, z przerwami i niemocą twórczą. Nie mam dużo prac, a większość niestety jest wykończona kredkami akwarelowymi, ale ostatnio jakoś łatwiej mi się malowało.